Na chwilę przed wyjazdem Robert dowiedział się, że organizowany jest rajd rowerowy z Witkowa do Gaju, więc się na niego wybraliśmy. Na ten dzień planowana była wycieczka właśnie do Witkowa w celu obserwacji remontowanego rynku. Jak się okazało, niewiele zostało tam ruszone. Zanim jednak dołączyliśmy do grupy rajdowców, ci zdążyli nam uciec i ruszyliśmy w dziką pogoń za nimi w kierunku Skorzęcina. Po dogonieniu ich dołączamy i chwilę później robimy postój pod wiatrakiem:



Po rozdaniu wody i uzupełnieniu płynów wycieczka ruszyła dalej:



Po kilkunastu kilometrach dotarliśmy do celu, gdzie czekała na nas gospodyni gajówki :)



Odstawiliśmy rowery i poszliśmy na rekonesans pikniku:



Na miejscu czekała na nas kapela z muzyką, dużo atrakcji, w tym strzelanie z łuku, wiatrówki, przyjemne koce do siedzenia w cieniu, miękkie materace do leżenia, atrakcje dla dzieci, widoczne na powyższym zdjęciu a także mnóstwo jedzenia: zupa, kiełbasa z ogniska - grilla, chleb ze smalcem i ogórkiem, kawa, herbata i co tam jeszcze by się chciało.

Postanowiłem udać się na wieżę widokową, żeby obczaić widoki, bo widoczność była dzisiaj spora. Na miejscu zastałem grupę rowerzystów, prawdopodobnie z półkolonii, którzy wpadli na ten sam pomysł co ja (ludzie ukryli się pod daszkiem):



Przy moim odjeździe dojechała kolejna grupa, tym razem nieco młodsza.
Następnie udałem się do Wylatowa przez Izdby, skąd odbiłem na Łosośniki i obczajałem, jak ominąć chmurę, z której w oddali pada deszcz i jednocześnie okrążyć Jezioro Kamienieckie. Zrzut krajobrazu z tamtej sytuacji (lewa strona chmury ze zdjęcia to mój cel):



Pojechałem więc do Kamionka, później wyjechałem na drogę prowadzącą do Orchowa. W miejscowości Różanna dopada mnie mżawka, po której udaję się na Rękawczynek i wjeżdżam na czerwony szlak do Jerzykowa przez Rękawczyn. Przyznaję, że singielek, który pokonałem przy jeziorze w Rękawczynku podoba mi się bardziej niż singielek nad jeziorem w Lubochni, pomimo mniejszej ilości atrakcji i przeszkód. Dalej przez Jerzykowo do Trzemeszna. Na koniec bonus w postaci mostku kolejowego w Kamionku, który mi się spodobał

Razem z żoną i synem wybraliśmy się nad jezioro w Przybrodzinie z racji super pogody i ochoty na świetne jezioro. Tym razem Wojtek zadebiutował w kąpieli w jeziorze i pokusił się nawet o pływanie z pomocą :) Na miejscu spotkaliśmy Roberta i Patryka, którzy jechali tam godzinę wcześniej.
Droga powrotna przez Skorzęcin, gdzie napotkaliśmy na taki niecodzienny widok:



W środku ani w okolicy nikogo nie było, a samo auto raczej nie stoi tu od godziny, czy dwóch. Szybko założyliśmy, że dokonał tego jakiś pijany kierowca z sobotniej imprezy i zbiegł z miejsca zdarzenia

Sobotnia spontaniczna wyprawa z Robertem. Za cel obraliśmy sobie zalaną żwirownię Wojdal, którą zaproponował Robert. Trasa wiodła przez Duszno, Mogilno, Kołodziejewo i Pakość, gdzie wstąpiliśmy na obiad. Po dotarciu na miejsce okazało się, że nic ciekawego tu nie ma, więc ruszyliśmy do Barcina. Jeszcze pamiątkowe zdjęcie w Wojdalu:



i kawałek dalej, przecinając Noteć:



W Barcinie zwiedzamy rynek:



uzupełniamy zapasy napojów i ruszamy dalej. Następnym krokiem było dotrzeć do plaży w Wiktorowie, ale po długich i skomplikowanych wojażach okazało się, że plaża ta zajęta jest przez kolonie. Dowiedzieliśmy się, że warto jest wjechać do plaży w Pniewach nad Jeziorem Pniewskim. Okazało się, że woda tam jest porównywalnie czysta jak w Wilczynie, czy Powidzu, więc bez krzty wahania zażywamy tam kąpieli :)



Wyjeżdżając z Pniew po pokonaniu długiego zjazdu okazuje się, że w oponie tylnego koła mam pinezkę... Powietrza starcza mi na dojazd do jakiegoś gospodarza w Chomiąży Szlacheckiej i dalej gnamy w mało znanych terenach do Gąsawy. Przed samym ośrodkiem w Gąsawie rower Roberta także doznaje kontuzji w postaci zepsutej sztycy. Na miejscu dokonujemy napraw i wymiany dętki, którą dostałem od kierownika ośrodka i ruszamy w półmroku do Trzemeszna. Gdybym nie otrzymał dętki, to czekała by mnie piesza podróż, gdyż nie zaopatrzyłem się w łatki, ani zapasową dętkę

Był to dla mnie dzień wolny od wszystkiego, więc oczywistym jest, że wykorzystuję go na rower :)
Postanowiłem zinfiltrować niedawno powstały szlak zielony "z jedynką" oznaczony w ten sposób:


Ogólne wrażenia? Wjechałem na niego od strony Dębówca, wiedzie on przez super terenowy las, w którym można podziwiać mniej więcej takie widoki:


Swoją drogą można tam nieźle poćwiczyć do maratonów w XC (widziałem nawet, że GKKG organizowali tu zawody). A jedzie się takimi ścieżkami (niektóre są jeszcze bardziej nieprzejezdne):


Jest też mostek nad rzeką Wełną, który można było podziwiać podczas spływów organizowanych w okolicach kwietnia - czerwca:



Niestety wyjeżdżając z lasu kończy się atrakcyjność tego szlaku. W dalszym ciągu nuda, nuda, nuda......
Trochę jestem zawiedziony, że szlak ten w taki sposób się kończy. Ciągle tylko asfalt na zmianę z polnymi ścieżkami, zero krajobrazów i do tego w większości drogi miałem wmordewind, który pozwalał jechać niekiedy 12 km/h...

Zirytowany postanowiłem, że opanuję inny szlak i decyzja padła na szlak niebieski z "jedynką", który prowadzi do Skorzęcina i łączy się w kilku miejscach z niebieskim szlakiem Powidzkiego Parku Krajobrazowego.


Szlak ten po części był mi znany. Zdziwiłem się trochę, że z rynku w Gnieźnie trzeba jechać prawie na koniec ul. Witkowskiej, żeby później skręcić na Lubochnię przez Osiniec. Od Lubochni zaczynają się naprawdę ciekawe tereny PPK, które były mi dobrze znane i nawet poznałem kilka ciekawych ścieżek, którymi wcześniej nie jeździłem. W Skorzęcinie postój na obiad i kąpiel w jeziorze naturalnie i dalej pognałem do Gaju niebieskim szlakiem z "jedynką", żeby między innymi dokręcić do setki. Za Gajem już nie chciało mi się wracać szlakiem do Gniezna, bo tamtą część już kiedyś zwiedziłem. Podsumowując: szlak zielony odradzam (jedynie lasy w Dębówcu są godne uwagi), szlak niebieski polecam!