W pierwszy dzień wiosny nie omieszkałem wybrać się na rower, żeby ją przywitać :)
Na wycieczkę postanowiłem wziąć syna, który w tym roku, i w sumie od dłuższego czasu, pierwszy raz wybrał się ze mną na dłuższy wypad. Wybraliśmy Nadwarciański Szlak Rowerowy. Pogoda sprzyjała jeździe dopóki nie zaszło słońce. Jakieś 7 km od rezerwatu nastąpiło załamanie pogody, spadek temperatury o jakieś 6 stopni i potworny wmordewind. Przez ten kawałek syn tak zmarzł, że wątpiłem w dalszą podróż i zacząłem rozważać wezwanie pomocy drogowej w postaci samochodu. Jednak na pytanie, czy możemy jechać dalej i czy da radę jechać długo, odpowiedział pozytywnie, więc opatuliłem go w moją kurtkę i dojechaliśmy na miejsce.
W rezerwacie zero wiatru, więc podjąłem działania w celu ogrzania syna, później pooglądaliśmy kwiatki i pojechaliśmy do domu już asfaltem. Do domu Wojtek dotarł tak zastany i wymarznięty, że ledwo chodził, ale po dojściu do siebie stwierdził, że mu się podobało, pytał kiedy jedziemy znowu i powrócił mu humor :)

Poniżej kilka ujęć, jakie udało się nam ustrzelić:


Kwiatek w makro


Zdjęcie autorstwa Wojtka (ma skubany talent :P )


Całe połacie Śnieżyc


Wymarznięty, ale jakże zadowolony kompan na tle skupiska kwiatków (według niego wyglądają jak kulki) :)

Naprawdę szacunek dla tego dziecka, że takie zimno zniósł bez płaczu...

Pierwsza wycieczka z serii zwiedzania odleglejszych miejscowości wokół Poznania. Na pierwszy rzut poszedł Czempiń. Początkowo chciałem jechać do Śremu, ale przypomniało mi się, że mam książeczkę o nazwie "Poznań i okolice", którą kiedyś dostałem i postanowiłem wynaleźć jakiś nowy szlak do opanowania. Wcześniejsze wycieczki bliżej Poznania też były dosyć ciekawe.

Wycieczka startowała spod dworca w Mosinie:



Tematyka wycieczki to "Śladami Józefa Wybickiego", czyli autora najczęściej granego utworu na uroczystościach narodowych.
Pognałem stąd do miejscowości Żabno, mijając jasny kumin:



Swoją drogą jest to taki wyznacznik, że zbliżasz się do Mosiny, jak komin izopolski w Trzemesznie :P
We wsi stoi sobie taki ładny drewniany kościół św. Jakuba, w okolicach którego przebiega też szlak św. Jakuba.



Kawałek dalej mijam też generatory fetoru i nieprzyjemnego klimatu, działające o tej porze roku pełną parą:



Kawałek dalej infiltruję już miejscowość Brodnica, w której stoi sobie kolejny kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej, tym razem zbudowany w stylu neogotyckim. Wieża tego kościoła widoczna jest z dużej odległości z każdej strony, gdyż okolice to jedne wielkie pola uprawne bez większych lasów, borów i zabudowań.



Z Brodnicy kieruję się najpierw zwiedzić miejscowość Manieczki, gdzie mieszkał Józef Wybicki, ale też stoi tu legendarna dyskoteka "Ekwador", która została już wyprzedana na co najmniej 3 lokale (jakiś czas temu widziałem ogłoszenie o sprzedaży budynku).

Droga, cały czas pod wiatr, dłuży się wśród tych rozległych pół. Po dotarciu najpierw udaję się odwiedzić i zrobić sobie zdjęcie z generałem:



I sfotografować jego chatę (już powoli się niestety sypie):



Obejrzałem ten dworek i tak sobie pomyślałem, że super by było mieszkać na takiej posesji. Budzi się człowiek rano, wychodzi sobie na balkon, patrzy na stawek i park obsadzony drzewami, słucha odgłosów przyrody itp. No żyć nie umierać (a co dopiero iść walczyć)...
Po chwili refleksji ruszam dalej wzdłuż drogi 310 i moim oczom ukazuje się sam on:




Aż chciało by się krzyknąć "Ja ja ja ja jazdaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa" :P
Jak widać lokal został podzielony na mniejszą dyskotekę Next Music Club (przy drodze, z której przyjechałem, spotkałem wiele zużytych zapobiegaczy tragedii miłosnych, więc świadczy to o wciąż prężnie działającym klubie :P ), sklep i jakiś magazynek czegoś tam (nie przyglądałem się). Być może w budynku znajduje się coś jeszcze...

Po powrocie do Brodnicy pobieżyłem szlakiem do Czempinia. Tam opanowałem obiad, sfociłem kolejny kościół



i niejaki pałac Szołdrskich (teraz prywatny)



po czym powróciłem do punktu wyjścia, czyli na dworzec w Mosinie. Książeczka kazała jechać pociągiem z Czempinia do samego Poznania, ale nie wszystkie książki są mądre i wybrałem podróż wzdłuż drogi 310 z wiatrem w plecy, a później Nadwarciańskim Szlakiem Rowerowym do Poznania. Po drodze spotkałem jeszcze samotnie pływającego w starorzeczu Warty łabędzia:



Podpłynął do mnie na bajerę, ale jak coś do niego powiedziałem, to ten mnie olewał, więc pojechałem dalej... I tak druga setka w roku ląduje na koncie :) Był to też mój debiut w krótkich spodenkach i pierwszy tysiąc kilometrów w tym roku. Wiosna już pełną parą :)

Skoro w jedną stronę było pod wiatr to teraz z wiatrem :) Średnia nie jest jakaś powalająca ale przyjemny powrót. Tym razem starą krajówką - znikomy ruch

Baaaaardzo ciężki przejazd z Poznania do Trzemeszna pod wmordewind bezczelnie wiejący równolegle do kierunku jazdy przez większość trasy... Po powrocie pomogłem jeszcze Mariuszowi zmienić kasetę i łańcuch i nastawić przednią przerzutkę, przez którą przegrał Winter Race 2015 :P

Zwykła przejażdżka. Pogoda coraz bardziej dopisuje. Dzisiaj chyba najcieplejszy dzień w tym roku był. Termometr pokazywał 18 stopni (mam nadzieję, że się nie mylił). Aż żałowałem, że nie przywdziałem krótkich spodenek :)