Z racji świetnej pogody chciałem przejechać się do Kórnika czerwonym szlakiem rowerowym z Poznania. Za lotniskiem w Krzesinach spotkać można taką błotnistą drogę:



Po jej pokonaniu na rowerze został fascynujący błotnisty ślad, czyli rower do mycia...  Kawałek dalej droga jest już super i nawet na polu w dolinie Głuszyny można spotkać takiego kucyka na wolności:



Szczęśliwie dojechałem jedynie do Borówca, gdzie usłyszałem syczenie w tylnym kole i zorientowałem się, że ucieka mi powietrze (to już drugi wypad z rzędu z przebitą dętką - czas na wymianę opony). Okazało się, że kamyczek wbił się w jedną z trzech istniejących dziurek i dokonał swego. Postanowiłem na miejscu zamienić oponę tylną z przednią, załatałem dętkę, podszedłem do okolicznego wulkanizatora nadymać powietrza i pognałem do domu asfaltem, bo czas gonił a nie chciałem więcej niespodzianek. Do Kórnika ostatecznie nie dojechałem.

Strasznie zimno, bo tylko 4 stopnie na termometrze, ale wybrałem się pośmigać. Wyjazd z Trzemeszna do lasu na Dębówcu pojeździć trochę po tamtejszych szlakach. Trochę po terenach wyścigu ( dla utrwalenia :) ) a trochę badanie innych ścieżek leśnych i mniej leśnych

Jak się okazało - jeden z najbardziej pechowych wyjazdów tego roku. Zaczęło się kilkaset metrów od domu, kiedy to zaliczyłem glebę #2 tego roku po tym, jak nie doceniłem mokrej nawierzchni i skręcając z dużą prędkością w lewo, zgrindowałem spory odcinek chodnika pedałem. Skutki: przytarty róg, skrzywiony i poluzowany pedał (nie żebym kupował nowe niedawno :P) i uszkodzone kolano na powierzchni około 12 cm^2. Wróciłem się, opatrzyłem ranę, dokręciłem oś pedału i pojechałem wojażować w okolicach Dziewiczej Góry. Przy podjeździe okazuje się, że najechałem na coś i schodzi mi powietrze z tylnego koła. Podprowadziłem do szczytu, załatałem dętkę, sprawdziłem oponę i poszedłem do okolicznego mieszkańca napompować. Po przejechaniu kilkunastu kilometrów sytuacja się powtarza, jednak wykorzystałem wcześniej ostatnią łatkę, a i tak naprawa wymagała bardziej złożonej operacji jeśli chodzi o oponę. Winowajcą małych dziurek w dętce było niewielkie zadarcie wewnątrz opony, które było niemal niewyczuwalne pod palcem, a robiło spore szkody. Wycieczka zakończyła się trzykilometrowym prowadzeniem roweru do domu

Dzień wcześniej zorientowałem się, że nazajutrz ma odbyć się wyścig, w którym chciałem wystartować już rok temu ale zabrakło mi odwagi :) W tym roku jednak podjąłem męską decyzję i pojechałem tam zmierzyć się głównie z samym sobą. O wyścigu można poczytać tutaj: link do relacji GKKG
Długo też zastanawiałem się, czy nie wystartować w najwyższej kategorii, czyli 3 pętle razy około 6 km, ale po przejechaniu się trasą podczas dojazdu i poziomie zmęczenia od razu zmieniłem zdanie i wziąłem udział w kategorii Amator ( głównie też dlatego, że to mój pierwszy wyścig ). W wyścigu wystartowało też parę znajomych mi osób, m. in. sebekfireman i znajomy ze sklepu Green Bike Gniezno, Krzysiek . Po odczekaniu i skupieniu sił, udaliśmy się na start, gdzie zostałem wepchnięty na czołówkę.

Po starcie dzielnie starałem się cisnąć za czołówką, ale po jakimś kilometrze pojawiły się kamienie, które istotnie mnie spowolniły i kilka osób mnie wyprzedziło. Na odcinku po skręcie w prawo w las przestałem już zwracać uwagę na to, czy ktoś mnie wyprzedza i deptałem jak najmocniej mogłem, jednocześnie starając się kontrolować oddech. Druga pętla była dla mnie dużo bardziej mordercza niż pierwsza (co jest chyba logiczne) i ogarnąłem, że na tym kółku bilans osób, które mnie wyprzedziły i które ja wyprzedziłem, mniej więcej się zerował. Przede mną ostatni zawodnik jechał około 100 m dalej, a za mną jakieś 50 m. Zrozumiałem, że nie mam szans już kogoś wyprzedzić a jedynie utrzymać jakiś czas. Po ostrym zjeździe w dół, zaraz za powalonym drzewem, minąłem przewracającego się zawodnika, po czym dodałem trochę gazu i pocisnąłem pod górki. Wyścig zakończyłem na 15 miejscu, o czym nie wiedziałem do samego ogłoszenia wyników.

Generalnie moje odczucia względem wyścigów są jak najbardziej pozytywne i bardzo podoba mi się taka forma rywalizacji. Nie wiem na ile to był wysoki poziom i jak to wygląda na dłuższych dystansach, ale byłem zadowolony, że zwycięzca z kategorii najwyższej nie zdołał mnie zdublować :) Jak na moje rzadkie jeżdżenie rowerem jakaś tam forma jest :)

Z racji mojego przybycia do Trzemeszna i super pogody wybraliśmy się z Robertem objechać dookoła jezioro Ostrowite. Drogą przez Bieślin udaliśmy się skrótem przy jeziorze w Gaju i dalej już prostą drogą przez Jerzykowo. W Ostrowitem postój na oranżadę na miejscu :)