Drugi dzień na Singlach i cały czas od rana padało. Już mieliśmy rozterkę czy w ogóle się wybrać na rower, ale w ośrodku było tak nudno, że ekipa postanawia się zebrać. Okazało się że zaliczamy największe faux pas sezonu. Wyruszamy około 10 ze Świeradowa w kierunku Czech w lekkim deszczu, po czym pada coraz mocniej i mocniej aż w końcu jedziemy w strugach rzecznych zamiast w singlach. Przemoczeni niemal całkowicie zajeżdżamy do Obří Sud w Lazne Libverda, gdzie suszymy się niemal do zera, zjadamy wypasiony obiad i ruszamy z powrotem praktycznie już bez deszczu i bez przeszkód. Mówiąc że był to zły krok, mam na myśli to, że moglibyśmy równie dobrze wyruszyć po obiedzie, zaliczyć ten sam odcinek trasy nie przemakając do suchej nitki i mieć większą frajdę, ale takie przygody też muszą się zdarzać :)  Z pozytywów to zaliczamy odcinek trasy, którym wcześniej nie jeździliśmy i okazał się kozacki, oraz żaden nie zaliczył żadnych gleb czy awarii, więc mogliśmy się spokojnie oddać beztrosce. Brak zdjęć z uwagi na to, że nikt nie wziął ze sobą żadnej elektroniki.

W tym roku, jak i we wcześniejszym, udało się wybrać ze znajomymi z pracy na Single pod Smrkem. Prognozy nie zapowiadały się optymistycznie ale stwierdziliśmy że warto zaryzykować. Jako że w sumie organizujemy w ramach długiego weekendu ten wypad to wiele osób się zgłosiło. Ja zabrałem ze sobą dodatkowo Krzycha z Trzemeszna i w trójkę spod Kórnika wyruszyliśmy w trasę. Na miejsce docieramy w miarę efektywnie i zaliczamy polską stronę singli, czyli Zajęcznik i Czerniawską Kopę. Satysfakcja nie z tej ziemi. Niestety nie zabrałem ze sobą aparatu i zdołałem wykonać raptem jedno selfie i jedno zdjęcie Krzycha:

Kolejny rok z rzędu start w najlepszym, moim zdaniem, wyścigu w okolicy, czyli DT4You MTB Maraton Oborniki, który trasę ma poprowadzoną przez tereny rodem dobrane do XC. Jest to jednocześnie jedyny wyścig w jakim biorę udział w ogóle.
Dojazd na miejsce z kolegą z Mogilna. Na miejscu szybkie ogarnięcie formalności, odbiór pakietu startowego, jedzenie, picie, siku, przebieranki i wio na rozgrzewkę. Tym razem doświadczenie podpowiedziało, żeby odpocząć chwilę przed startem po rozgrzewce i tak zrobiłem :) Ustawiłem się, podobnie jak rok wcześniej, z tyłu stawki.
Start wspólny dość intensywny z racji grząskich piachów na samym początku jazdy i ciągnących się +/- 10 km. Wiedziałem, że nie ma sensu jechać wtedy na całość bo najgorsze przed nami, więc siadałem spokojnie na koło i przebrnąłem przez piachy na zupełnym luzie. Dopiero po skręcie w las, objechaniu pierwszych singli i wyjeździe na twardszą nawierzchnię zaczynam wyprzedzanie (wszedłem na obroty). Szło mi nad wyraz dobrze, prawdopodobnie dzięki kilku wyjazdom w Alpach sprzed kilku tygodni. Podjazdy nie wymęczały mnie wcale, po podjazdach wyprzedzałem całe grupy ścigantów. Na podjadanie żeli nie było wcale czasu i miejsca, więc pierwszego zjadam na raty po niespełna 40 minutach jazdy. Rozśmieszyła mnie sytuacja, gdy przejeżdżałem koło pierwszego bufetu a tam zawodnicy stali jak by czekali za hot-dogiem na stacji paliw :) Właściwie do samej mety dawałem z siebie co tylko mogłem, aczkolwiek nie zużyłem wszystkich dostępnych sił. Czułem, że mogłem dużo więcej wycisnąć na odcinkach technicznych, ale w większości nie pozwalali na to inni tarasujący drogę.

Mój wynik to:
Miejsce open: 207 na 428 (rok wcześniej 237 na 432)
Miejsce w kategorii: 33 (rok wcześniej 44)
Czas brutto: 2:31:07 (rok wcześniej 2:43:19 ale 1 km dalej)
Ogólne zadowolenie: jest progres!

Jestem średnio zadowolony z przebiegu wyścigu, ale bardzo zadowolony że udało się poprawić wynik. Na pewno dużo zawdzięczam wyjazdom w delegacji w Austrii, gdzie na jeden wyjazd miałem minimum 500 m przewyższeń. Oby forma trzymała jak najdłużej!
Poniżej kilka zdjęć dzięki firmie fotosa.pl:

Tego dnia zabrałem rower do samochodu i postanowiłem od rana polatać trochę po jakichś sensownych podjazdach z racji tego, że za dwa dni jeden z jedynych wyścigów w jakich biorę udział - DT4YOU MTB MARATON OBORNIKI. Jak się później okazało nie zapomniały nogi jak to jest podjeżdżać tyle pod górki. Przy okazji przypomniałem sobie jak wygląda ten jakże fascynujący teren.

Do pracy na nockę. Pogoda sprzyjała :)

Od rana z młodym rundka na Pasiekę i powrót przez Kozłowo i Rudki. Popołudniu pośmigać lekko po terenach Wału Wydartowskiego i dalej na Wieniec oraz dookoła Jeziora Chwałowskiego. Powrót przez Mogilno, Wylatowo, Popielewo.

Po święconce postanowiłem lekko pojeździć po okolicy. Na cel wybrałem Skorzęcin z zaliczeniem fragmentu trasy legendarnego już Winter Race. Obserwacja jak wiosna już na całego u nas w lasach napawa optymizmem:



Również w ośrodku już coraz żwawiej się robi a już niedługo plaże przeżyją prawdziwe oblężenie:

Od rana poszedłem pojeździć ze starszym synem i przeorać go na najwyższych wzniesieniach w okolicy, czyli w Dusznie :)
Ogólnie młody dał radę.



Popołudniu razem z Krzychem wyjechaliśmy do Gniezna na spotkanie z Mariuszem i razem przez lasy Dębówca wróciliśmy do Trzemeszna.

Powrót z rowerowego raju do naszych polskich płaskowyżów. Z samego wyjazdu rowerowo mało zadowolony jestem z racji bardzo małej ilości kilometrów zjeżdżonych w Alpach, natomiast sam fakt że tam jeździłem napawa mnie ogromnym optymizmem. Mam nadzieję jeszcze tam wrócić :)
Postanowiłem wyjechać się trochę pooszukiwać na tutejszych "górkach"...