Jezioro Budzisławskie, Powidzkie i Niedzięgiel

Pierwszy rasowy wyjazd dla przyjemności w tym roku przypadł na koniec stycznia niestety (wcześniej brak chęci przez mróz i szybko zapadający wieczór po pracy). Pobrałem więc rower brata i ruszyłem w stronę Tręb Starych. Wiało jak diabli, więc jak najwięcej chciałem jeździć w lesie. Zajechałem nad jeziorko i strzeliłem fotkę wyspie:



Woda zmącona i nic nie widać już nawet przy samym brzegu. Zauważyłem też, że niebawem woda tak nisko opadnie, że wyspa połączy się z brzegiem po lewej stronie zdjęcia w trzcinach. Smutne, że jezioro tak wysycha...
Ruszyłem w drogę powrotną do Anastazewa, gdzie obejrzałem imitację punktu celnego dawniej przechodzącej tutaj granicy państw zaborczych:



Do  przyjemną ścieżką przez lasy wzdłuż torów kolejki i tam delektuję się widokiem jeziora:



Tam też strzelam pierwsze w życiu selfie z racji posiadanego od niedawna smartfona z prawdziwego zdarzenia :)



Swoją drogą wiele atrakcji dostarcza posiadanie takiego urządzenia. Wcześniej miałem podobne dziadostwo z Windows Phone i stwierdzam, że nie czerpałem z tego tak wiele pożytku jak z telefonu z Androidem.
Droga powrotna jak zwykle przez Skorzęcin z odwiedzinami na molo. Tutaj jeziora jeszcze nie zdążyły odmarznąć:



Aż miałem wrażenie, że jest tam inna strefa klimatyczna niż w okolicach Powidza :) Dalej już przez las do Gaju i przez Bieślin standardową trasą do domu. Wiatr skutecznie mnie wymęczył na tak krótkim wypadzie. Mam nadzieję, że od tej pory zacznie się częstsze jeżdżenie chociaż krótkich tras.