Kolejny wyjazd z Robertem, tym razem na dłuższą eskapadę. Obraliśmy kierunek do Wrześni. Ja miałem jeden zasadniczy cel tej jazdy - zaliczyć park rowerowy Małpi Gaj i spróbować pokonać zjazdy i podjazdy. Kilka lat wstecz podczas pierwszej mojej wizyty bałem się zjechać z tych górek. 
W pierwszą stronę jedziemy przez Krzyżówkę, dalej przez las do Trzuskołonia i Arcugowa, gdzie nawiedzamy pałac:



Z Arcugowa dobijamy do nudnej asfaltowej drogi Witkowo - Września, by tam objechać miasto i dotrzeć ostatecznie do wspomnianego parku. Jak się okazuje, po jednej rundce w Małpim Gaju przestają już być te zjazdy takie straszne. Jak już wiadomo jak tam zjeżdżać, wtedy sprawiają prawdziwą frajdę tamtejsze górki :) Kilka rundek później jedziemy na jakiś obiad i następnie w drogę powrotną do Trzemeszna przez Gutowo Wielkie, Otoczną, Chwałkowice, Brudzewo i DW260 do Witkowa. Stamtąd już asfaltową do Trzemeszna. Na miejscu orientuję się, że brakuje 10 km do pełnej setki i z racji zapasów sił postanowiłem jeszcze dokręcić przez Kruchowo. Tak oto wpadła druga setka w tym roku :)

Na środę zebraliśmy się w trójkę z Robertem i Patrykiem (naturalnie zachowując odpowiednie odstępy) by przemierzyć Pałuki w kierunku Doliny Rzeki Gąsawki. Z racji ich przebiegu wiedziałem, że to będzie jazda rekreacyjna a mimo to zaplanowałem trasę nieco bardziej wymagającą :)
W pierwszą stronę jedziemy przez Duszno, Padniewo, Józefowo do Wieńca na jeden z ciekawszych widoków w okolicy:



Dalej wykręcamy na Niestronno a stamtąd już lada moment cel wyjazdu:



Zastanawialiśmy się po drodze czy będzie legalny wjazd do rezerwatu, gdyż ze względu na wcześniejsze obostrzenia słyszałem że wstęp jest zagrodzony biało - czerwoną taśmą. Wstęp, równo ze zniesieniem częściowym obostrzeń, jest wolny. Po drodze napawamy się krajobrazami:



Jest to miejsce publiczne, więc maski na japy :)



Powrót już bez fajerwerek leśnostradą przez plażę w Gołąbkach, Grabowo, Kierzkowo.

Zniesiono częściowo od dnia dzisiejszego obostrzenia na wjazd do lasów, więc uznajemy to za zezwolenie na legalną jazdę na rowerze. Niby wcześniej takich zakazów nie było, ale słyszało się tu i ówdzie o jakiejś nagonce na jazdę rowerem, więc postanowiłem sobie zrobić przerwę od jazdy na rowerze w celach rekreacyjno - sportowych.
Na pierwszy rzut zabrałem ze sobą Roberta, który rozpoczyna swoją przygodę na rowerze w tym roku, więc wiedziałem, że to będzie delikatna jazda. Udaliśmy się do Skorzęcina na molo. Tak teraz będą wyglądać jazdy na rowerze w miejscach publicznych...



W drodze powrotnej coś mi się but nie trzymał pedała. Szybki rzut okiem i widzę, że wykręciła się śruba trzymająca jedną ze stron zatrzasku do bloku. Delikatnie dojechałem z tym do domu i dokonałem od razu full serwisu pedałów.

Drugi raz do Gniezna w czasach mocniejszych obostrzeń dotyczących wychodzenia z domu. Argument był, więc pojechałem rowerem do Gniezna przy okazji załatwić pewne sprawy. W drodze powrotnej postanowiłem zajrzeć do Jankowa Dolnego na budowę nowego osiedla, którą wcześniej widziałem na BS u Sebkafiremana. Faktycznie jak budowa dojdzie do skutku będzie to kolejne ogromne osiedle domków znanych mi z okolic Poznania:





Osobiście przeszkadzała by mi tam bliskość obwodnicy Gniezna i hałas z niej dobiegający, ale bliskość lasku zdecydowanie na plus. Kwestia gustu i ceny.

Dość mocno podobno ograniczono możliwość poruszania się z racji trwającej pandemii koronawirusa (moim zdaniem paranoja), więc trzeba teraz szukać argumentów na możliwość wyjścia na rower. Swoją drogą mijałem dzisiaj policję i żandarmerię wojskową i żaden nie zwrócił uwagi, że przemierzam świat na dwóch kółkach. Nie wiadomo co myśleć o obecnej sytuacji...

Standardowe dwie ósemki w Dusznie by GrubyTno i ostatnia pętla na dojazd do domu.

Plan był na dłuższe pojeżdżenie i tak wyszło. Na 100 km nie miałem weny, więc wyszło niecałe 90. Najpierw uderzam na Tręby Stare obadać co tam się dzieje z jeziorem. Zaraz po wyjeździe z domu spotykam Mariusza i z nim jadę do skrętu na Ostrowite. Nad samym jeziorem nieciekawie.
Tutaj kiedyś można było przepływać łódką. Rok temu jak tutaj byłem to zapadałem się pod grząskim byłym dnem. Teraz nawet nie jest grząsko w miejscu w którym stałem:



Po wizycie w tym miejscu podjechałem posiedzieć na pomoście:



Z Tręb udałem się do Wilczyna obadać tamtejsze jezioro. Wystawiono w tym roku pomosty na brzeg, co widziałem pierwszy raz:



W pewnym momencie wystraszyłem się, gdyż jeden z nich zadudnił jak by ktoś granat pod niego wrzucił. Sądzę, że się odkształcił i stąd ten dźwięk, ale lokalsi spojrzeli się na mnie jak bym ja coś z nim zrobił :)

Z Wilczyna obrałem kierunek na Przyjezierze, gdzie ponownie poziom wody mnie załamał:



Pomyśleć że jeszcze kiedyś ta plaża miała kilka metrów szerokości...

Z Przyjezierza pojechałem pierwszy raz czerwonym szlakiem wiodącym z ośrodka omijając tamtejszy Gaj. Po drodze wyczaiłem dość fajny singiel od jeziora Suszewskiego wzdłuż jeziora Budzisławskiego do Anastazewa. Stamtąd udałem się jeszcze do Skorzęcina zobaczyć jak tam ludzie radzą sobie na kwarantannie. Po drodze napotykam znowu zniszczoną kładkę:



Znając życie mieszkańcy odbudują sobie ją, ale nie ukrywam, że szkoda że co roku praktycznie jest ona niszczona...
W samym ośrodku sporo motocyklistów i pieszych, ale mniej niż miało by to miejsce poza kwarantanną.



Ze Skorzęcina prosto już do domu znaną i lubianą przeze mnie trasą przez las do Gaju.

Rekonesans sytuacji epidemiologicznej w Gnieźnie. Na ulicach pustki. Dawno nie widziałem tak opustoszałej ulicy Tumskiej:



Rynek wyglądał nie inaczej:



Zrobiłem rundkę przez Winiary, centrum, park i Konikowo i pojechałem z powrotem inną drogą niż w pierwszą stronę.

Ciężkie czasy nadchodzą. Pojawiły się nowe obostrzenia względem panującej pandemii koronawirusa na świecie, przez co ogranicza się wychodzenie z domu i liczbę osób na raz przebywających w jednym miejscu do dwóch. Nie wiadomo też czy rowerzyści będą mogli normalnie wychodzić na rower. Z tej przyczyny skorzystałem i objechałem trasę przez Duszno i Chabsko do Wylatowa, a następnie uderzyłem na Kamieniec celem objechania singla przy jeziorze Kamienieckim. Niedługo przedtem założyłem nowe błotniki SKS Bluemels i postanowiłem przetestować ich zachowanie w terenie, bo deszczu póki co brak. Łatwo nie było ich przymocować do roweru bez uchwytów, ale po montażu zachowują się świetnie. Tak prezentuje się rower:





Najtrudniej było przymocować i wyregulować druty, bo otwory pod montaż samego błotnika były już gotowe. Do montażu przednich drutów użyłem obejmy do rur z budowlanego, a do przymocowania tylnych drutów dorobiłem sobie cienkie i sztywne blaszki montowane pod zacisk koła. Brakuje jeszcze bagażnika i wyprawowiec jak znalazł :)

Bardzo wietrzny i chłodny dzień. Udało się zgadać z Robertem na wspólną walkę z wiatrem. Obraliśmy kierunek do Powidza. W pierwszą stronę przez Gaj i Wiekowo. Po drodze odwiedzamy dawno nie odwiedzanej plaży w Bieślinie. Zawsze się tędy tylko przejeżdża rowerem. Bardzo czysto tu:



W Powidzu zatrzymujemy się na stacji benzynowej na Hot-Doga, po czym uderzamy na bulwar omijając "Dziką plażę". Bez zatrzymywania się ciśniemy od razu do Przybrodzina nowo wybudowaną ścieżką. Trzeba przyznać, że jest to świetna inwestycja. Zatrzymujemy się na chwilę na opustoszałej plaży:



Dalsza droga prowadzi lasem do Hutki, by z wiatrem przez Wylatkowo dojechać do szlaku zielonego PPK, którym dojeżdżamy do Kinna. Dalej to już standardowa droga przez Ostrowite do domu.
Pomimo temperatury dodatniej wiatr skutecznie dał nam w kość.